Geel Mosterdzaad (heel)

Gele mosterdzaadjes smaken pittig en zoet. Ze voegen warmte en diepte toe aan vele gerechten.

Toepassingen mosterdzaad

Mosterdzaad wordt onder andere veel gebruikt in de Indiase keuken. De zaden worden gebakken of geroosterd en vervolgens toegevoegd aan het gerecht. Ze zijn populair wegens de pittigheid, textuur en smaak die ze toevoegen.

Natuurlijk is de meest voor de hand liggende toepassing het maken van mosterd. Mosterd wordt gemaakt uit gemalen mosterdzaad, azijn, water en zout. Er zijn veel manieren om mosterd te maken en men kan de smaak en textuur op verschillende wijzen aanpassen. Naast de basisingrediënten kan er ook suiker, honing of fruit worden gebruikt om een zoetere variant te maken.

Mosterd gaat goed samen met vlees en kaas, of als smaakmaker tussen een goed belegd broodje. Het is ook onderdeel van veel sauzen, soepen, marinades en dressings.

Soorten mosterdzaad

Mosterdzaad komt van de mosterdplant, een kleine eenjarige plant die bijna overal in gematigde streken kan groeien. In de keuken worden 3 soorten mosterdzaad gebruikt:

• Gele mosterdzaad (oorspronkelijk uit Zuid-Europa)
• Zwarte mosterdzaad (oorspronkelijk uit Zuid-Europa)
• Bruine mosterdzaad  (oorspronkelijk uit het Himalayagebied)

De zwarte mosterdzaden zijn het scherpst van smaak, gevolgd door de bruine mosterd en ten slotte de gele mosterd. De gele mosterd is nog steeds pittig, maar de sensatie van pittigheid blijft op de tong en slaat niet op de neus zoals bij de andere mosterdsoorten.

Geschiedenis mosterd

Er is bewijs gevonden dankzij opgravingen in de Indus Valley (India) dat de mosterdplant al ongeveer 2000 jaar v.Chr. werd gecultiveerd. Echter waren de Romeinen waarschijnlijk de eerste die met het mosterdzaad experimenteerde en er mosterd van maakten. Ze combineerden druivensap met gemalen mosterdzaad. Ze noemden dat ‘mustum ardens’ en dat betekent ‘brandende most’ (most is halfvergist druivensap). Van ‘mustum ardens’ komt ‘must ard’ en zo ‘mosterd’.